Wybór materiału do wykonania izolacji kanałów wentylacyjnych

W myśl Rozporządzenia § 267. 1.: „Przewody wentylacyjne powinny być wykonane z materiałów niepalnych, a palne izolacje cieplne i akustyczne oraz inne palne okładziny przewodów wentylacyjnych mogą być stosowane tylko na zewnętrznej ich powierzchni w sposób zapewniający nierozprzestrzenianie ognia.”

Izolacje przeznaczone do stosowania w warunkach wysokich temperatur to materiały i ich układy, które w bezpośrednim lub pośrednim kontakcie z gorącymi płomieniami, gazami, cieczami, materiałami lub czynnikami gorącymi ograniczają emisję ciepła ze źródła do otoczenia.

Rodzaje izolacji wysokotemperaturowych uzależnione są od materiału, z jakiego są produkowane, a
także od przeznaczenia. Materiałem o wysokiej odporności na ogień jest wełna kamienna. Wysoka temperatura topnienia włókien wełny kamiennej sprawia, że jest ona niepalna, zapewniając tym samym wysoki poziom bezpieczeństwa pożarowego.

Wybierając izolację należy kierować się parametrami takimi jak:

• niska przewodność cieplna,
• niepalność,
• wysoki współczynnik reakcji na ogień - co oznacza niski stopień emisji dymu i płonących kropli w czasie pożaru

Materiały do izolacji wysokotemperaturowych

W związku ze zróżnicowaniem wymagań odnośnie izolacji, występuje kilka typów materiałów izolacyjnych. Podstawowym elementem izolacyjnym jest wełna - kamienna lub szklana.

fot.: wełna szklana URSA

Wełna kamienna powstaje na bazie takich surowców jak: bazalt, gabro, dolomit lub kruszywo wapienne czy brykiety kamienne. Zostają one roztopione w wulkanicznej temperaturze i rozwłóknione. Włókna zlepia się później specjalną żywicą i formuje konkretne produkty - płyty, maty, otuliny.

Wełna szklana powstaje z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej. Wytwarza się z niej płyty i maty, w których układ włókien jest ukierunkowany równolegle do ich powierzchni, a to wymaga użycia do produkcji większej ilości substancji zlepiającej. Zarówno wełnę kamienna, jak i szklaną charakteryzuje niski współczynnik przewodzenia ciepła, dzięki czemu gwarantują wysoki poziom izolacyjności termicznej.

Oba typy wełny charakteryzują się bardzo dużą chłonnością akustyczną, małą sztywnością dynamiczną oraz skutecznym tłumieniem wewnętrznej energii akustycznej. Sprawia to, że oba materiały doskonale sprawdzają się w roli izolacji akustycznej instalacji wentylacyjnych.

Wełna izolacyjna ma wysoki współczynnik odporności na ogień. Wełna kamienna zachowuje swoje właściwości do 1000°C. Wełna szklana wytrzymuje temperaturę do 600-700°C. Odporność temperaturowa dotyczy jednak samych włókien. Spoiwo, które je łączy, wytrzymuje temperaturę do 250°C. Im więcej spoiwa, tym wełna ma mniejszą odporność na wysoką temperaturę, co sprawia że wełna kamienna lepiej sprawdza się w instalacjach oddymiających. Izolacje wykonane z wełny kamiennej sprawdzają się choćby w instalacjach rozprowadzających ciepło z kominka.

Niewątpliwą wadą wełny kamiennej i szklanej jest higroskopijność i nasiąkliwość. Wełna kamienna jest wytrzymała mechanicznie. Wełna szklana nie ma aż takiej gęstości i dlatego nie poleca się jej izolacji w miejscach, w których byłaby poddawana dużym obciążeniom. Niemniej jednak wełna szklana jest bardziej sprężysta, dzięki czemu w podobnych opakowaniach można zmieścić niemal trzykrotnie wełny szklanej niż kamiennej. Dodatkowo wełna szklana jest lżejsza niż kamienna. Dzięki większej elastyczności włókien lepiej dostosowuje się do nierówności podłoża. Wełna kamienna jest sztywniejsza i nie ma tendencji do rozwarstwiania się.

Wełna kamienna znajduje zastosowanie do produkcji wszelkiego rodzaju izolacji cieplnych, w tym o znacznej odporności na obciążenia i odkształcenia. Wełna szklana może być wykorzystywana wszędzie tam, gdzie nie będą na nią działać duże obciążenia. Świetnie sprawdza się jako wypełnienie.

Nośnikami izolacji mogą być welon lub folia aluminiowa. Nośniki zabezpieczają materiał izolacyjny. Do uszczelniania i montażu izolacji zabezpieczonych welonem służą taśmy aluminiowe.

Izolacje mogą być też zabezpieczone welonem wykonanym z włókniny. W zależności od gęstości i struktury welonu można go czyścić lub nie.

fot. mata kauczukowa

Do izolacji instalacji wentylacyjnych służą też maty i otuliny kauczukowe. Jest to rodzaj izolacji wykonany z kauczuku syntetycznego. Maty kauczukowe występują w odmianie z warstwą klejącą, co ułatwia i przyspiesza proces montażu. Ze względu na jej elastyczność, izolację kauczukową można dopasować praktycznie do każdego kształtu izolowanego kanału czy kształtki. Kauczuk zapewnia ochronę przed kondensacją pary wodnej oraz dobrze tłumi drgania i hałasy. Maty kauczukowe, dzięki niskiemu czynnikowi przewodzenia ciepła, zwiększają wydajność energetyczną instalacji.

fot.: Budowa płyt URSA AIR ZERO A2

Bardzo dobre właściwości izolacyjne mają też kanały URSA AIR. URSA AIR ZERO A2 to panele produkowane z wełny szklanej służące do budowy kanałów wentylacyjnych, izolowanych termicznie i akustycznie. URSA AIR ZERO A2 zbudowane są z wełny mineralnej, pokrytej z jednej strony tkaniną z włókna szklanego, z drugiej siatką szklaną i aluminium. Siatka szklana zapewnia wytrzymałość i stabilność, a folia aluminiowa pełni funkcję warstwy paroizolacyjnej. Wełna mineralna stanowiąca podstawowy element URSA AIR zapewnia dobrą izolację termiczną i akustyczną oraz ochronę antybakteryjną. Opór cieplny płyt wynosi 0,75 m²K/W, natomiast klasa reakcji na ogień A2-s1, d0.